Al een aantal jaar zijn wij, Lauren en Anna, gek op fietsen. Zo maken we graag mooie tochtjes en plannen we geregeld fietsweekenden met vrienden in. Toen in maart 2020 het coronavirus het normale leven plat gooide, kregen wij nog meer tijd om te fietsen. We werden ook serieuzer en wilden een uitdagend doel stellen. Zo ontstond het idee om mee te doen aan onze eerste cyclo, de Marmotte des Alpes 2021. Een tocht van 177 km lang met maar liefst 5.000 hoogtemeters.
Deze stond gepland op 26 juni dit jaar. Helaas moest deze wegens Corona uitgesteld worden naar 4 september dit jaar. Heel jammer natuurlijk, maar zo kregen we nog meer tijd om te trainen en konden we last-minute nog meedoen aan de Maratona dles Dolomites. Een tocht van 138 km met 4.200 hoogtemeter door de Dolomieten. Deze vond plaats afgelopen zondag 4 juli. Het was direct een mooie voorbereiding op de Marmotte.
Maandag 28 juni vertrokken we richting de Dolomieten, een klein weekje voorafgaand aan de tocht zodat we nog aantal ritjes konden maken. Het gaf ons de tijd om te wennen aan het klimmen en de hoogte. De hele week was prachtig weer voorspeld, behalve op zondag. Dé dag dat alles moest gebeuren. Op die dag was er alleen maar regen en storm voorspeld. En in de regen wordt het afdalen een stuk gevaarlijker. Daarom hadden we besloten om de tocht zelf te gaan rijden op zaterdag. De mooiste dag van de week.
Op vrijdag hebben we een rustig dagje gehad, goed en veel gegeten en zijn we vroeg naar bed gegaan. Zo konden wij samen bij een lege start, om half 8 ‘s ochtends beginnen aan de uitdagende tocht.
We zouden achtereenvolgens de Passo Campolongo, Passo Pordoi, Passo Sella, Passo Gardena, Passo Campolongo (2e keer), Passo Giau, Passo Falzarego, Passo Valparola en de Mur di Giat beklimmen. Het was een prachtige dag met alleen maar zon. De eerste twee uur kwamen we vrijwel niemand tegen en fietsten we met z’n tweeën door de mooiste omgevingen. Genieten! Het fietsten ging ons goed af. De eerste vier beklimmingen hadden we eerder die week al gedaan, dus we wisten wat we konden verwachten.
Na 70 km kwamen we langs het hotel waar we verbleven. Hier lasten we een iets langere pauze in zodat we wat anders konden eten dan alleen een reepje, we vulden onze bidons en pleegden een toiletbezoekje. Vijf minuten later stapten we weer op de fiets. We wisten dat de tweede helft zwaar zou worden, de kilometers gingen nu tellen. Maar we voelden ons goed en reden met vertrouwen de Passo Giau tegemoet. Een beklimming van 10 km met een gemiddeld stijgingspercentage van 9.3%. De zwaarste van deze dag.
En pittig was het zeker! Van het begin tot het einde was het een steile klim en het begon ook al behoorlijk warm te worden. De stukken met een stijgingspercentage van 12% lieten onze benen al aardig vol lopen. Stoempend en puffend lukte het ons om door te blijven trappen. Op de top werden we wederom beloond met een prachtig uitzicht.
Met nog twee beklimmingen te gaan durfden we langzaam aan te geloven dat we het zouden gaan halen. Een gevoel van trots zorgde voor nieuwe energie. Met het verstand op nul, genietend van de prachtige route trapten we gestaag door. De een-na-laatste klim was de Passo Valparola. Niet te onderschatten, want die is 11.5 km lang. We dachten vaak aan een quote van de bekende wielrenner Alberto Contador “Querer es poder”, oftewel “willen is kunnen.” We moesten dan wel een beetje lachen, maar het hielp ons toch om steeds weer verder te fietsen.
Een leuke touch van de organisatie was om de ‘Mur du Chat’ nog even 5km voor de finish in te plannen. Een korte klim van 300 meter, maar met een maximum stijgingspercentage van 19%! Een kwestie van staan op de pedalen en hopen dat je de trappers rond krijgt. Gelukkig was de klim kort en waren we snel boven.
Toen konden we écht gaan aftellen. Nog 4 km..nog 3..2…1.. GEHAALD! Wat waren we blij dat we er waren en wat waren we trots. We stapten direct van de fiets en ploften neer op het terras van het dichtstbijzijnde cafeetje. Een lieve medewerkster kwam naar ons toe en bood ons iets te drinken aan. Met een koud colaatje en konden we met een voldaan gevoel gaan genieten van deze prestatie! Op naar de Marmotte!
Tekst: Lauren en Anna
