De een fiets het liefst alleen, de ander het liefst in gezelschap. Ik zit, net als velen, er tussen in. Zo fiets ik namelijk graag alleen, maar vind het wel leuk om zo nu en dan samen met iemand of een groepje te fietsen. Ik heb best wel wat doorzettingsvermogen, maar op momenten dat het echt zwaar wordt of op dagen dat ik niet zo lekker in mijn vel zit, is het fijn om wat afleiding om je heen te hebben. Daarbij vind ik het leuk als je ook iets leert. Hoe fiets je nu een goede bocht? En hoe word je sneller? Ik besloot om een keer mee te fietsen bij een wielervereniging.
Dat was best even een zoektocht. Ik weet niet hoe het bij jou in de omgeving is, maar bij mij bestaan de meeste fietsclubs uit mannen van 60+. Daar is op zich niets mis mee, maar dat was niet helemaal wat ik voor ogen had. Bij een wielerclub net iets verder van huis (zo’n 15 km) vond ik wel waar ik naar op zoek was; een jonge en actieve club met zowel mannen als vrouwen van mijn leeftijd. Ik meldde me aan voor een proefritje en reed niet veel later mijn eerste ronde in een echte wielergroep.
En wat voor een ronde…. Ik wielren eigenlijk pas sinds april, althans toen kocht ik mijn eerste eigen racefiets. Met veel pijn en moeite (lees: de weg kwijtraken, te lang in een veel te zware versnelling fietsen en te weinig eten en drinken mee) stond mijn langste rit op 70 km. Je begrijpt vast dat toen ik op een donderdag een mailtje kreeg van een van de clubleden, met de vraag of ik zaterdag mee ging voor een ronde van plus minus 100 km, ik even moest slikken. Gelijk 100 km? Kan ik dat wel? Dat is best wel heel ver. Wat als ik het tempo niet bij kan houden? Wat als het helemaal geen leuke groep is? Wat als…..En zo zijn er nog wel een aantal scenario’s in mijn hoofd voorbij gekomen.
Gewoon doen
Maar hup Mirte, jij wil fietsen bij een wielervereniging, dus nu ga je ook. Vol overtuiging stuurde ik een mail terug; Leuk, ik ga mee! Zo gezegd zo gedaan. Ik poetste m’n fiets nog even op, kocht wat handige repen voor onderweg en ging vrijdagavond uiteraard op tijd naar bed. Iets wat zenuwachtig sloot ik in de ochtend aan bij de groep. Al gauw bleek dat al die zorgen helemaal nergens voor nodig waren (zoals vrijwel voor alle zorgen geldt). De groep was heel aardig, heel open en vooral erg behulpzaam. Ze gaven aan zich zelfs bij mijn tempo aan te passen, want het was immers mijn eerste keer. Al fietsend leerde ik de groep kennen. Voor ik het wist zaten de eerste 50 km er al op. Ik fiets een route die helemaal niet zo ver van mijn huis af lag, maar waar ik dus nog nooit eerder was geweest: midden over de Veluwe en via de Polder weer terug. Prachtig.
Doorbikkelen
Onderweg kreeg ik tips over het schakelwerk, de bochten en niet te vergeten de signalen die gelden wanneer je in een groep fietst. Ondertussen keek ik af en toe op mijn fietscomputer en zag dat ik al telkens ruim boven de 30 km gemiddeld zat. Een tempo wat me zelfs bij een rondje van 30 km nog nauwelijks was gelukt. Wow, ik wist niet dat ik dit kon! Bij zo’n 80 km begon het wat te regenen en te waaien. Waar ik normaal gesproken allang was omgekeerd of ergens was gaan schuilen, werd ik nu getriggerd om gewoon door te bikkelen. “We zijn er bijna, hou vol”, zo klonk het van voor en achter. Zo erg is die wind en regen eigenlijk helemaal niet. Mits je goed op blijft letten is het nog best leuk en lekker ook! Ik vond het zo grappig om te ervaren wat een groep met je doet, zowel fysiek als mentaal. Moe maar meer dan voldaan en zonder enige stribbelingen fietste ik bijna 120 km. Wie had dat gedacht. “Ben je dinsdag ook bij de clubtraining? Dan fietsen we een ronde van 60 km en gaan we waaierrijden”. Geen idee wat dat precies inhoudt, maar dit ritje smaakt naar meer. Ik ben er bij. Tot dinsdag!
Twijfel jij om te gaan fietsen bij een wielervereniging, dan is mijn advies: Gewoon doen! Maak een proefronde, en dat hoeft echt niet gelijk een ronde van 100+ km te zijn. Het is over het algemeen geheel vrijblijvend. Heb je zin om mee te fietsen, dan ga je lekker mee. Kun je een keer niet of heb je meer behoefte aan een ronde alleen, dan is dat ook helemaal prima. Succes!
Tekst: Mirte
